Circulaire communicatie: SUBCYCLING

Even een circulair communicatief subonderwerp. Soms kom je in de circulaire economie in wording dingen tegen waarvoor nog geen woord is bedacht. Dat heb je gewoon, met nieuwe ontwikkelingen. Zo schreef ik het artikel ‘Trouwen op z’n WaardeRings’ (https://lnkd.in/dzfsyVT6), waarin bruid Anke Haaksma vertelt dat een vriend van de dirigent van het koor waarin zij zingt, voor de gelegenheid een arrangement had gemaakt van een bestaand lied. Ik dacht: hoe zal ik zo’n actie eens circulair benoemen. Het is geen upcycling, geen recycling; er wordt aan de oorspronkelijke functie niet gepeuterd, zodat het na toepassing weer in de oorspronkelijke staat gebruikt kan worden. Ik kwam tot de conclusie dat er nog geen woord voor was.

Hoppa! Niets leuker dan een nieuwe term voor een nieuw fenomeen bedenken, vind ik persoonlijk. En na even piekeren en peinzen wist ik het: ik doop dit fenomeen ‘subcycling’. Het woord bestaat al vaag ergens heel diep weg in de academische wereld -iets met wiskunde, computing, algoritmes en engineering- maar hier krijgt het een nieuwe, circulaire lading, zoals het de term betaamt:

Subcycling (znw.)
[sub-saik-ling]
De tijdelijke herinzet van een object, idee of creatie in een alternatieve context, zonder dat het oorspronkelijke doel wordt losgelaten of overschreven. Gebeurt uit respect, creativiteit of gelegenheid. Geen upcycling, geen recycling; maar betekenisvol bijgebruik.

En dat kan op vele manieren! Een lied zijdelings gebruiken dus. Een koffer als bijzettafeltje. Een paraplu als wandelstok. Een appeltaartrecept voor een perentaart. Pallets als bedbodem. De bovenleidingen van een trein als waslijnen (don’t try this at home!).

Wat vinden jullie ervan? Ik ben ook benieuwd naar meer voorbeelden! En naar andere zaken in de circulaire economie waar nog geen woorden voor zijn. Laat het weten! Gaan we er samen over brainstormen…