Circulaire Communicatie: Wederkerigheid

Er was eens een man die in een boom hing. Hoe hij daar kwam, mag Joost weten (iets met een ingenieuze, zelf ontwikkelde paraglider en een verkeerd gerichte mega-katapult of zo), maar hij hing daar dus, zachtjes deinend in de wind. Hij kon geen kant op. De afstand tot de grond was veel te groot om zijn harnas los te snijden en de belendende takken waren ver buiten bereik.

‘Hallo!’ riep hij bedeesd naar een lijsttrekker die op weg was naar de verkiezingen. ‘Kunt u mij hulp bieden?’ ‘Een voortreffelijke vraag’, sprak de  politicus met een glimlach die al jaren in de plooi lag. ‘Maar de beste hulp die we kunnen gebruiken om dit land weer op de rit te krijgen, is uw stem!’ Hij maakte een vliegtuigje van de partijflyer vol beloftes, gooide het omhoog en liep gehaast verder.

Er naderde een vrouw met een headset. ‘Help, ik zit vast!’ riep de boomhanger. De dame glimlachte vriendelijk, drukte op haar oortje en zei: ‘Dank voor uw vraag. Uw wachttijd is momenteel 2 uur en 23 minuten. Heeft u al op onze website gekeken?’ En hup, weg was ze weer.

Even later passeerde een man met een boodschappentas. Hij knikte vriendelijk, stak een duim omhoog, maar je zag aan zijn blik dat hij in zijn hoofd zijn boodschappenlijstje aan het afvinken was. ‘Ja, ja, ik luister hoor!’ riep hij, zonder te stoppen. ‘Interessant verhaal!’

En zo passeerde een lange stoet van mensen de boom waarin de man hing. De één hoorde niets want hij had zijn koptelefoon op, de ander riep: ‘Ik ben hiertoe niet gekwalificeerd’, de volgende startte een crowdfundactie, een dame legde behulpzaam een boek over zelfredzaamheid onder de boom, weer een ander meldde: ‘Ik ben tot maandag de 29ste niet bereikbaar’ en zo ging het door.

Een paar weken later vond een wandelaar een door wolven en kraaien aangevreten lichaam onder de grote eik. Ze keek omhoog naar het verweerde scherm, en begrijpend weer naar beneden. ‘Ach!’ zei ze. ‘Waarom heeft hij niet om hulp gevraagd?’

Stelling 6 van mijn visie op Circulaire Communicatie: Wederkerigheid
In een circulaire wereld draait het om constructieve interactie. Wie deelt, staat open om te ontvangen. Wie luistert, kan antwoorden. Wederkerigheid is de zuurstof van elk gesprek: het zorgt dat informatie niet verspild wordt, ideeën groeien, energie in kringloop blijft en dat niemand in stilte aan een tak blijft hangen.