‘Als je je contactlens kwijt bent en iedereen helpt zoeken’
Vond deze ouwe ‘#frumbel’ in de krochten van mijn digitale archief. En ik dacht ik ineens: heee! Dit is eigenlijk precies hoe communicatie in een circulaire wereld werkt. Je zoekt niet in je eentje naar het juiste verhaal of de beste woorden. Je maakt deel uit van een kleine choreografie van aandacht. Waarin niemand zijn specifieke rol eist, zijn plek claimt of de ander de loef af wil steken. Nee, er ontstaat een soort vanzelfsprekende dans van hulp, afstemming en soms wat mini-paniek onder water.
Om die gezamenlijke beweging draait het bij Circulaire Communicatie. Daar gaat bijvoorbeeld de stelling ‘Samenwerking’ over in mijn visie erop (https://mosterman.com/blogs/): in een circulaire economie helpt men elkaar verder. Iedereen duikt mee, kijkt even anders, draagt een stukje bij.
Circulaire communicatie is slim, menselijk, charmant. Een beetje chaos, een beetje elegantie, en soms ronduit absurd. Het cirkelt, groeit, inspireert. En als je geluk hebt, vindt iemand onderweg ook nog die contactlens. Of een idee waar hij anders nooit op was gekomen. Of een blik die zegt: ‘Ik zie je, ik help je, en ja, ik heb ook koffie meegenomen.’ Mooi toch?